Туганнарын еллар узгач тапкан

Ленинград блокада боҗрасында булганда, аңа нибары дүрт яшь ярым гына була. Анда ул гаиләсен югалта, әмма туганнарын табу өметен калдырмый.

— Мин кечкенә идем һәм безгә нинди куркыныч янаганын аңлап бетермәдем. Өстәл артында утырып, ясмык чистартып утырганымны хәтерлим. Әни икмәк өчен чиратта торганда үлде. Мине күрше хатын үз янына алды.

Ә 1942 елның августында безне Казанга эвакуацияләделәр. Ладога буйлап йөзгәндә безне бомбага тотканнарын хәтерлим. Шартлаулар һәм гөрелтеләр ишетелде. Без алай да яр буена килеп җиттек. Суда балалар панамалары, уенчыклар, аяк киеме йөзгәнен әле дә хәтерлим, — дип сөйли Лидия Алексеевна.

Казанда ул балалар йортына эләгә. 1944 елда аны бер гаилә тәрбиягә ала. Татарстанда Лида мәктәпне тәмамлый, кияүгә чыга, технология институтына укырга керә. Монда аның кызы туа. Балачакта яшәгән Ленинградтагы зур йорт турында балачак хатирәләре генә беркая да китми. Ул иртән эшкә киткән әти-әнисен һәм абыйлары, апалары белән аларның өйгә кайтуларын ничек көткәннәрен хәтерли. 

Лидия Алексеевна, барлык авырлыкларга карамастан, туганнарын эзләүне туктатмый. Нәтиҗәдә, ул яшь блокадачыны тәрбиягә алганда фамилиясен генә түгел, ә исемен, әтисенең исемен һәм туган көнен дә үзгәрткәннәрен ачыклый ала. Шулай итеп, Елена Алексеевна Колдоба тугандагы аның исеме Лидия Федоровна Мясникова икәнен белә. Ленинградка запрос китә. Почта аша безнең хикәянең герое кире Ленинград адресы белән конверт алгач, ул балачак шәһәренә барырга карар итә. Күп еллар узгач, абый белән сеңел очрашкан.

Туганнарыннан алар икесе генә калган: олы абыйсы фронтта һәлак була, калган абыйлары һәм апалары ул вакытта инде вафат була. Елена исемен һәм фамилиясен үзгәртә һәм яңадан Лидия була. Хәзер ул кызы белән Сокурыда яши. 

— Без бай яшәмәдек, әмма бәхетле идек, чөнки намуслы эшләдек, кешеләргә карата явыз булмадык һәм авыр вакытларда бер-беребезгә ярдәм иттек, — дип тасвирлый Лидия Алексеевна үзенең җиңел булмаган тормышын.