Беркайчан да, беркайчан да, беркайчан да бирешмәскә

Фото Инга Комарованың шәхси архивыннан

Урам буйлап бер кыз бара. Бернәрсәсе дә үзенчәлекле түгел: кроссовка, ике толым, спорт костюмы. Әмма нидер үзенә тарта һәм аны, гади кызны, халыктан аерып тора.

Инга белән без читтән торып таныш идек: мин аның спорт уңышлары турында кыска яңалыклар яздым.

- Инга Комарова Россия чемпионатында катнашу өчен республика җыелма командасы составына керде (14.03.2018).

- Лаеш спортчысы - 100 метрга йөгерүдә җиңүче (11.05.2018).

- 2018 елның сентябрь уртасында Волгоградта Россия чемпионатында 2003-2004 елгы кызлар арасында 100 метрга һәм 200 метрга йөгерүдә Инга икенче килде.

- Инга Комарова Татарстанның иң яхшы 30 җиңел атлеты исемлегенә һәм Россиянең иң яхшы яшь 1000 спортчысы исемлегенә керде (05.12.2018).

- Инга Комарова Казанда бронза медаль алды (13.05.2019).

- Россия чемпионатына әзерлек кысаларында Инга аның өчен хас булмаган 100 метр дистанцияне йөгерде. Нәтиҗәдә, өченче урын алды (25.05.2019).

Инганың фотосурәтләрен караганда, аның күзләренә игътибар иттем – аларда балкып килүче йолдызның ялтыравыгы юк иде, үзен горур да тотмый иде: «Менә ул, мин, көн героинясы!». Тыныч караш, кайчагында йөзе аска таба иелгән. Инга, яшь булуына карамастан, хәлне өлкәннәрчә бәяли: җиңү яулау гына аз. Алга таба да үзеңнең иң яхшысы икәнеңне расларга кирәк. Ә моның өчен бер генә чара бар - үҗәтләнеп шөгыльләнү.

2019 елның җәендә Комаровлар йортына бәла килә: ярышлардан кайтканда, Инга әти-әнисе белән җитди авариягә эләгә. Аның нәтиҗәләре бик җитди булып чыга: кызга зур спорт турында гына онытырга туры килми. Хастаханә палатасында, ә аннары өйдә ул еш кына: «Алга таба ничек яшәргә», - дип уйлый. Һәр хәрәкәт авырту китерә. Нинди ярышлар инде монда? Әмма бу, карап торышка көчсез кебек күренгән кызның холкы көчле булып чыга. Әти-әнисе дә - аның тугры дуслары һәм таянычлары - һәрвакыт янәшәдә була.

Без Ингадан үзе турында, үз тормышы тарихы турында сөйләвен сорадык. Өметләрен өзгән кешеләр аны искә алсыннар. Искә алсыннар да үз-үзләренә, үз көчләренә ышансыннар.

- Мин балачактан үземне эзләдем: биюләрдә, йөзүдә, волейболда. Тик миңа берни дә ошамады һәм миңа туры килмәде. Әти-әнием яшь чагында җиңел атлетика белән шөгыльләнгәннәр. Балаларының кайсының да булса яраткан эшләрен дәвам итүе турында хыяланалар иде. Шулай килеп чыкты ки, мин дә җиңел атлетиканы яраттым, йөгерүне яраттым. Ә хәзер бу спорт төреннән башка яши алмыйм.

Тулы көч-куәт таләп итә торган җитди тренировкалар башланды. Әлбәттә, җиңел булмады. Әмма минем беркайчан да барысын да ташларга уйлаганым булмады. Җиңел атлетикадан башка тормышым болай бәхетле булмаячак. Бу минем тормышым һәм минем эшем. Әгәр мин барысын да ташларга карар итсәм, бу минем тормышымда иң зур хатам булыр иде.

Янәшәмдә һәрвакыт минем гаиләм булды: минем яраткан һәм иң яхшы әти-әнием. Алар һәрвакыт минем белән ярышларга бардылар, һәм стартның нинди шәһәрдә булуы мөһим түгел. Әни һәрчак минем белән җыеннарга, ярышларга очты, һәрвакыт ярдәм итте, тынычландырды. Әти һәрвакыт янәшәдә булды һәм мине йөгерүдә күп кенә стратегияләргә өйрәтте. Алар ярдәмендә мин җиңдем дә инде. Моның өчен аларга зур рәхмәт, чөнки һәр ата-ана да моңа сәләтле түгел бит. Барысына да, һәм барыннан да элек үземә, көчле булуымны, җиңә алуымны исбатлау теләге зур этәргеч булды. Ә сине бүләкләү өчен чакырганда, синең тагын һәм тагын бер кат пьедестал баскычына басасың килә. Бер-ике минутка гына булса да. Бу хисне сүзләр белән әйтеп бирү мөмкин түгел, моны тоярга кирәк.

Минем өчен спорт һәрвакыт беренче урында булды. Мин мәктәп биремнәрен үтәмәскә мөмкин идем, чөнки күп шөгыльләндем һәм дәресләр белән шөгыльләнергә көч калмый иде. Мине хуплаучы укытучылар да бар, ничектер ярдәм итәргә тырышалар. Хәтерлим әле, мин ничектер рус теле дәресендә йокыга киттем. Ә безнең укытучы берни дә әйтмәде, мине уятмады. Киресенчә - әкренрәк сөйләшә башлады. Әлбәттә, җыеннарга барганда уку белән кыенлыклар булды. Күп кенә укытучылар теләмичә генә җибәрделәр. Тик мин аннан соң һәрчак калдырган дәресләрне куып җитәргә тырыштым.

Үз тренерларым – миңа хәзер кем булсам, шул булырга ярдәм иткән кешеләр турында сөйлисем килә. Минем беренче тренерым - Тевяшева Венера Габбас кызы. Нәкъ менә ул миңа зур спортка юллама бирде. Мин аңа минем потенциалны күрүе, миндә чемпион күрүе өчен рәхмәтлемен. Шулай ук әнигә дә рәхмәтле. Эштән соң ул арыган килеш, минем белән тренировкаларга чыкты һәм тренировка процессына тулысынча бирелде. Мин аны да алыштыргысыз һәм иң яхшы тренер дип саныйм. Ул мине күп нәрсәгә өйрәтте, һәм аның тренировкалары ярдәмендә минем турыда барысы да белде. Хәзерге вакытта мин Алексей Святославович Барышников белән шөгыльләнәм - аңа 2020 елның ноябрендә күчтем. Әлегә без бер-беребез белән танышабыз һәм бер-беребезне өйрәнәбез генә, әмма мин аның миңа күп нәрсә бирәчәген һәм зур җиңүләргә китерәчәген тоям.

Минем өчен иң бәхетле ел 2019 ел булды: уңышлы сезоннар, үзем иң яхшы формага кердем һәм нәтиҗәләр өскә таба китте. Стартлар күп булды, бик күп сәфәрләр һәм танышулар.

Шулай килеп чыкты ки, иң катлаулы чор да 2019 ел булды. Җәен авариягә эләктем һәм җиңел атлетика турында бер елга диярлек оныттым. Бик авыр булды. Бөтен тормышым эше, дусларым, тренерлар белән аерылышырга туры килде... Мин депрессиягә бирелдем. Аннан чыгу авыр иде, тик мин булдыра алдым. Үземне кулга алдым, тордым һәм йөгердем. 2020 елның язында йөгерү юлына чыктым. Бу авыр вакытта янәшәмдә булган кешеләргә рәхмәт.

Минем бер генә тапкыр булса да халыкара стартта чыгыш ясыйсым килә. Ә әлегә шөгыльләнергә һәм тагын бер кат шөгыльләнергә кирәк.

Тормышыбызда барыбызның да авыр мизгелләре була, ләкин ул шуңа күрә тормыш та. Кайчагында безгә үз-үзебезне кулга алырга һәм алга барырга кирәк. "Беркайчан да, беркайчан да, беркайчан да бирешмәскә" дигән кагыйдәне үтәргә.