Безнең тату коллектив

Анастасия Вакатова

1981-1987 елларда «Камская новь»ның баш мөхәррире Анастасия Вакатова үзенең хезмәттәшләрен искә ала.

Шамил һәм Людмила Хәбибуллиннар, Сергей Болонин, Разит Сибатов, Валентина Шитова, Светлана Клюева, Татьяна Никонова, Сергей һәм Маргарита Козиннар, Нина Батанова, Галина Фадеева. Ә бездә эшче һәм авыл хәбәрчеләре отряды нинди искиткеч иде, алар ярдәмендә без бөтен район, хәтта аның иң ерак почмаклары тормышыннан да хәбәрдар булдык.

Минем бар бай журналистик биографиям өчен Людмила Петровна Евграфова-Хәбибуллинга рәхмәтлемен. Аны һөнәремдә остазым дип саныйм. Ул мине шундый гаҗәеп мәгълүмат, аны төрлечә тапшыру дөньясына алып килде, миңа үзенең шигъри таланты белән оста итеп юнәлеш бирде. Әле дә һәр туган көнемдә ул мине махсус минем өчен язылган яңа шигырьләре белән тәбрик итә. Без әлегә кадәр аның белән элемтәдә. Мин аның кызы Эмилиянең иҗади юлына сөенәм, аның таланты дөнья журналистикасы туплаган иң яхшы әйберләрне үз эченә алган. Мин дөресен әйтәм, Эмилия барысын да эшли ала. Һәм хәзер аның кадер-хөрмәт белән кызы Боженаны үстерүенә сокланам, ул үзенең талантлы әти-әниләре ярдәмендә безнең күгебездә балкый инде.

Безнең вакытта газета һәрчак өч китка таянды: редакция, типография, почта. Материалны җыеп, журналистларга язарга, кулдан җыючыларга җыярга, соңрак типографиядәге линотипистларга җыярга, корректорларга укырга, басучыга басарга һәм почта хезмәткәрләренә газета укучыларга кадәр җиткерергә. Бу өч коллективка да аңлашып эшләргә кирәк иде, чөнки теләсә нинди өзеклек газетаның вакытында чыгуын куркыныч астына куярга мөмкин иде. Ә бу инде гадәттән тыш хәл! Исәнме син, әллә үлеме - номер чыгарга тиеш! Без бу сүзләрне шаяртып әйтсәк тә, алар нигезендә чын тормыш хакыйкате ята. Шуңа күрә мин номерны басарга кул куелганга кадәр кичләрен һәм төннәрен бергә эшләргә туры килгән барлык типография хезмәткәрләрен рәхмәт сүзләре белән искә алам. Ә басучылар Виктор Казаков һәм Николай Забеловның сменасы башлана гына: почта хезмәткәрләре иртән үк газетабызны адреслар буенча таратсын өчен басып өлгерергә кирәк.

Газетабызның кайсы беренче юбилеен журналистлар, эшче һәм авыл хәбәрчеләре, полиграфистлар белән бергә билгеләп үтәргә туры килүен хәтерләмим. Тик ул чакта мин болай дип  уйладым: еллар узачак, кемдер газетабызның 100 еллыгын билгеләп үтәчәк. Мин нигәдер инде ул вакытта ук газетаның йөз яшенә кадәр яшәячәгенә шикләнмәдем. Безнең кайсыбызның бу вакытка кадәр исән калуы билгеле түгел иде. Бүген безнең белән бергә булмаган һәркемне дә искә алырга һәм «Кама ягы»на үзенең белемен һәм талантын бирүчеләргә рәхмәт белдерергә тиешбез, дип уйлыйм.

Иҗат биографиямнең «Камская новь»та башлануы белән мин бик бәхетле, барысына да уртак эш өчен рәхмәтлемен. Барысына да сәламәтлек телим: безнең вакытта бу бик актуаль!

Юбилеең белән, кадерле, яраткан, кабатланмас ”Камская новь”!

Фотода: сулдан уңга Светлана Юрьевна Петрова (Клюева), Анастасия Михайловна Вакатова, Разит Хөрмәтович Сибатов, Нина Васильевна Романова, Сания Хәсәновна Кашапова, 2015 ел.